بهره­‌برداری منابع به روش قدیمی، منجر به عدم حفظ پایدار منابع و یا تبدیل آن به منابع مالی یا محصولات ارزشمند شده است. به عنوان مثال هم اکنون در کشور عمده منبع ارزشمند قیر، علیرغم مسیر توسعه دنیا در تبدیل این ماده به قیرهای اصلاح شده، به صورت قیر خام با ارزش افزوده پائین صادر می‌شود. یا در شرایطی که در اکثر کشورها، در هر پروژه راه‌سازی بسته به آب و هوا و شرایط ترافیکی از قیر متفاوتی استفاده می‌شود و در راه‌های اصلی صرفاً امکان کاربرد قیرهای اصلاح شده وجود دارد، در کشور ایران، به دلایل مختلفی همچون مصرف قیر به روش قدیم، طول عمر روسازی جاده‌ها در حدود 5 سال می‌باشد و این یعنی هدررفت منابع. حل این چالش و دستیابی به مدیریت پایدار منابع نیازمند به روزرسانی روش‌های بهره برداری از منابع و تبدیل آن به ثروت با ارزش افزوده بالاتراز تغییر فناوری و تکنولوژی‌های جدید است.